मूळ हिंदी गीत: गुलजार, संगीत: हेमंतकुमार, गायिका: लता
सिनेमा: खामोशी, सालह १९६९, भूमिका: स्नेहलता, वहिदा रेहमान, राजेश खन्ना, धर्मेंद्र
नरेंद्र
गोळे २००४ १० २०
॥
धृ
॥
|
हमने देखी है, उन आखोंकी महकती खुशबु
हाथसे छूके इसे रिश्तों का इल्ज़ाम न दो
सिर्फ़ एहसास है, यह रूह से महसूस करो
प्यार को प्यार ही रहने दो कोई नाम ना दो
|
मी तर अवलोकिली, डोळ्यांतली सुगंध-कुपी
हात लावून तिला, नात्यांचे न आरोप करा
फक्त अनुभव आहे, हा आत्म्यानी अनुभूत करा
प्रेमाला प्रेम म्हणा, आणखी काही नाव न द्या
|
॥
१
॥
|
प्यार कोई बोल नहीं प्यार आवाज़ नहीं
एक खामोशी है सुनती है कहा करती है
न यह बुझती है ना रुकती है न ठहरी है कही
नूर की बूंद है सदीयों से बहा करती है
|
प्रेम काही बोल नाहीत, प्रेम आवाज नाही
निरव शांती आहे, बोलते जी अन् ऐकतेही
ही न विझते मुळी, न ही थांबते, ना थांबलेली
दीप्ती वाहत आहे, शतकानुशतक सारखी जी
|
॥
२
॥
|
मुस्कराहट सी खिली रहती है आंखों में कहीं
और पलकों पे उजाले से झुके रहते है
होंठ कुछ कहते नहीं काँपते होठोंपे मगर
कितने खामोश से अफ़साने रूके रहते है
|
स्मितहास्यासम फुललेली ती, डोळ्यात कुठे
आणि पापण्यावरी ते तेज, विखुरलेले दिसे
ओठ बोलत नाहीत पण, थरथरती आत कुठे
जणु लपवित ते, कहाण्या किती अबोल तिथे
|
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
काय नुसते वाचता प्रतिसाद द्या
हातची राखून द्या पण दाद द्या
आंधळ्यांची दिव्यदृष्टी व्हा तुम्ही
अन् मुक्यांना नेमके संवाद द्या
जीव कासावीस झाला आमुचा
मूळचे नाही तरी अनुवाद द्या
कालची आश्वासने गेली कुठे?
ते पुन्हा येतील त्यांना याद द्या
वेगळे काही कशाला ऐकवा?
त्याच त्या कविताच सालाबाद द्या
एवढा बहिरेपणा नाही बरा,
हाक कोणीही दिली तर साद द्या
गोरगरिबांना कशाला भाकरी?
गोरगरिबांना अता उन्माद द्या
व्हायचे सैतान हे डोके रिते,
त्यास काही छंद लावा नाद द्या
- नामानिराळा, मनोगत डॉट कॉम २००५०६१४
.