२०२१-०३-२९

गीतानुवाद-१८७: जाओ रे, जोगी तुम जाओ रे

मूळ गीतकार: शैलेंद्र, संगीत: शंकर-जयकिसन, गायक: लता
चित्रपट: आम्रपाली, साल: १९६६, भूमिका: सुनील दत्त, वैजयंतीमाला, प्रेमनाथ

मराठी अनुवाद: नरेंद्र गोळे २००७०२०३

धृ

जाओ रे, जोगी तुम जाओ रे
ये है प्रेमियों की नगरी
यहाँ प्रेम ही है पूजा

जा रे जा योग्या तू निघून जा
ही आहे प्रेमिकांची नगरी
इथे प्रेम हीच पूजा

प्रेम की पीड़ा सच्चा सुख है
प्रेम बिना ये जीवन दुख है

प्रेमाची पीड़ा सच्चे सुख रे
प्रेमाविना हे जीवन दु:ख रे

जीवन से कैसा छुटकारा
है नदिया के साथ किनारा

जीवनातूनी कशी सुटका रे
रे नदीसोबत दोन्ही किनारे

ज्ञान कि तो है सीमा ज्ञानी
गागर में सागर का पानी

ज्ञान्या असे ज्ञानाला सीमा
घागरीत जणू जलधीजला त्या


https://www.youtube.com/watch?v=EEosE9SN96w

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

काय नुसते वाचता प्रतिसाद द्या
हातची राखून द्या पण दाद द्या
आंधळ्यांची दिव्यदृष्टी व्हा तुम्ही
अन् मुक्यांना नेमके संवाद द्या

जीव कासावीस झाला आमुचा
मूळचे नाही तरी अनुवाद द्या
कालची आश्वासने गेली कुठे?
ते पुन्हा येतील त्यांना याद द्या

वेगळे काही कशाला ऐकवा?
त्याच त्या कविताच सालाबाद द्या
एवढा बहिरेपणा नाही बरा,
हाक कोणीही दिली तर साद द्या

गोरगरिबांना कशाला भाकरी?
गोरगरिबांना अता उन्माद द्या
व्हायचे सैतान हे डोके रिते,
त्यास काही छंद लावा नाद द्या

- नामानिराळा, मनोगत डॉट कॉम २००५०६१४
.