मूळ हिंदी गीतः शकील, संगीतः रवी, गायकः रफी
चित्रपटः दो बदन, सालः १९६६, भूमिकाः मनोज कुमार, आशा पारेख
मराठी अनुवादः नरेंद्र गोळे २००८०८१५
॥
धृ
॥
|
रहा गर्दिशों में हरदम
मेरे इश्क़ का सितारा
कभी डगमगायी कश्ती,
कभी खो गया किनारा
|
सदा विघ्नवश राहिला
हा माझा प्रीततारा
कधी नाव डळमळे ही
कधी हरपला किनारा
|
॥
१
॥
|
कोई दिल का खेल देखे
कि मुहब्बतों की बाज़ी
वो क़दम क़दम पे जीते
मैं क़दम क़दम पे हारा
|
कोणी मनचा खेळ पाहा
प्रीतीचा डावही हा
जिंके पदोपदी ती
जो पदोपदी मी हारला
|
॥
२
॥
|
ये हमारी बदनसीबी
जो नहीं तो और क्या है
कि उसी के हो गये हम
जो न हो सका हमारा
|
ही माझी बदनशीबी
नाहीतर आणखी काय आहे
की तिचाच जाहलो मी
जी न माझी होऊ शकली
|
॥
३
॥
|
पड़े जब ग़मों के पाले
रहे मिटके मिटनेवाले
जिसे मौत भी न पूछा
उसे ज़िंदगी ने मारा
|
जेव्हा दुःखाशी गाठ पडली
जे होणार, नष्ट झाले
ना विचारी मृत्यू ज्याला
त्याला जीवनाने छळले
|
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
काय नुसते वाचता प्रतिसाद द्या
हातची राखून द्या पण दाद द्या
आंधळ्यांची दिव्यदृष्टी व्हा तुम्ही
अन् मुक्यांना नेमके संवाद द्या
जीव कासावीस झाला आमुचा
मूळचे नाही तरी अनुवाद द्या
कालची आश्वासने गेली कुठे?
ते पुन्हा येतील त्यांना याद द्या
वेगळे काही कशाला ऐकवा?
त्याच त्या कविताच सालाबाद द्या
एवढा बहिरेपणा नाही बरा,
हाक कोणीही दिली तर साद द्या
गोरगरिबांना कशाला भाकरी?
गोरगरिबांना अता उन्माद द्या
व्हायचे सैतान हे डोके रिते,
त्यास काही छंद लावा नाद द्या
- नामानिराळा, मनोगत डॉट कॉम २००५०६१४
.