॥
धृ
॥
|
महेंद्रः
आशाः
|
इन हवाओं में, इन फिजाओं में,
तुझको मेरा प्यार पुकारे,
आजा आजा रे,
तुझको मेरा प्यार पुकारे
रुक ना पाऊँ मैं,
खिंचती जाऊँ मैं
दिल को जब दिलदार पुकारे
|
महेंद्रः
आशाः
|
ह्या
हवेमध्ये, ह्या
ऋतुमध्ये,
तुजसी
माझे प्रेम पुकारे,
ये ग
सये ये,
तुजसी
माझे प्रेम पुकारे
राहू
शके ना मी,
ओढल्या
जाई मी
जेव्हा
जिवा जिवलग पुकारे
|
॥
१
॥
|
महेंद्रः
आशाः
महेंद्रः
|
तुझसे रंगत, तुझसे मस्ती,
इन
झरनों में इन फुलों में
तेरी दम से मेरी हस्ती,
झुले चाहत की झुलों में
मचली जाए शोख उमंगे,
दो बाहों का हार पुकारे
|
महेंद्रः
आशाः
महेंद्रः
|
तुजमुळे मजा, बहार राणी,
निर्झरांत ह्या, फुलांत आणि
तुझ्या बळावर, झुलते मी रे,
हव्याहव्याशा हिंदोळ्यावर
अशी
अचपळ, उमेद उसळे,
बाहुंचा दो, हार पुकारे
|
॥
२
॥
|
आशाः
महेंद्रः
आशाः
|
दिल
मे तेरे दिल की धडकन,
आँख
मे तेरी आँख का जादू
लब पर तेरे लब के सायें,
साँस
में तेरी साँस की खुशबू
जुल्फों
का हर पेंच बुलाए,
आँचल
का हर तार पुकारे
|
आशाः
महेंद्रः
आशाः
|
माझ्या हृदयी, तुझेच स्पंदन,
नयनी
जादू तव नयनीची
ओठांवर
तव, अधरसावली,
श्वास
तुझ्या श्वासांत सुगंधी
केसांची बट, बट बोलावते
पदराची हर तार पुकारे
|
॥
३
॥
|
महेंद्रः
आशाः
दोघेः
|
लाख बलाए सर पर टुटें,
अब ये सुहाना साथ न छुटें
तनसे चाहें जाँ छुट जाए,
हाथसे तेरा हाथ न छुटें
मुड के तकना ठीक नहीं है,
अब चाहे संसार पुकारे
|
महेंद्रः
आशाः
दोघेः
|
लाख
संकटे, कोसळो तरी,
प्रिय
ही संगत सुटो मुळी ना
जावो
कुडीतून प्राण परंतु,
हातातून
तव हात न जावो
वळून
पाहणे मुळी बरे नसे,
जरि
आता संसार पुकारे
|
॥
१
॥
|
महेंद्रः
|
लौट
रही हैं, मेरी सदाएँ,
दीवारों
से, सर टकरा के
हाथ
पकड़ कर, चलने वाले,
हो
गये रुख़सत, हाथ छुड़ाके
उनको कुछ भी, याद नहीं है,
अब कोई, सौ बार पुकारे
|
महेंद्रः
|
माझ्या
शुभेच्छा, परतुनी येती,
आपटून
आपटून भिंतींवरती
हात
धरूनी चालविणारी,
सोडुन
गेली हात सोडवून
आठवण
तिजला काहीच नाही,
जरि
शंभरदा कुणी पुकारे
|
॥
२
॥
|
इल्म
नहीं था, इतनी जल्दी,
खतम
फ़साने, हो जायेंगे
तुम
बेगाने, बन जाओगे,
हम
दीवाने, हो जायेंगे
कल
बाहों का, हार मिला था,
आज
अश्कों, का हार पुकारे
|
संशयही
ना, इतक्या लवकर,
सारी
कहाणी संपून जाईल
मज
परकी तू होशील आणि,
मी
वेडाची, होऊन जाईन
काल
मिळाली बाहुंची माला,
अश्रुंचा
सर आज पुकारे
|
मराठीत अनुवाद करणे हा माझा छंद आहे. अनुवादात, मूळ भाषेतील लिखाणात वर्णिलेल्या वास्तवाचे साक्षात अवतरण करण्याची कला मुळातच रंजक आहे. इंग्रजी, हिंदी, संस्कृत आणि उर्दू भाषांतून मी मराठीत भाषांतरे केलेली आहेत. मूळ साहित्य रचनेहूनही कित्येकदा अनुवादास अधिक कौशल्य लागत असते. म्हणूनच ही एक अभिजात कला आहे. इतर भाषांतील रस-रंजनाचा निर्झर मराठीत आणण्याचे हे काम आहे. रसिक वाचकास रुचेल तोच अनुवाद, चांगला उतरला आहे असे मानता येईल!
२०१५-०८-२७
गीतानुवाद-०६०: इन हवाओं में
२०१५-०८-२१
गीतानुवाद-०५९: ये दिल और उनकी
मूळ हिंदी गीतः जान निस्सार अख्तर, संगीतः जयदेव, गायीकाः लता
चित्रपटः प्रेमपर्वत, सालः १९७३, भूमिकाः
॥ |
ये दिल और उनकी निगाहों के सायें |
हृदय आणि त्याच्या, नजर सावल्या त्या |
॥ |
पहाडों को चंचल किरण चुमती हैं |
पहाडांना चंचल किरण स्पर्शतात |
॥ |
लिपटते हैं पेडों से बादल घनेरे |
बिलगतात वृक्षांना मेघ भारलेले |
॥ |
धडकते हैं दिल कितनी आझादीयों से |
मुभा लाभल्याने, हरखती मने ती |
२०१५-०८-१८
गीतानुवाद-०५८: राही मनवा दुख की चिंता
॥
धृ
॥
|
राही मनवा दुख की चिंता क्यूँ
सताती है
दुख तो अपना साथी है
सुख है इक छाँव ढलती, आती है जाती है
दुख तो अपना साथी है
|
चित्ती पथिका दुःखभय तुला का सतावते रे दुःखची अपुला मित्र असे
सुख घटत्या सावलीसे, येते आणि जाते
दुःखची अपुला मित्र असे
|
॥
१
॥
|
दूर है मंझिल, दूर सही
प्यार हमारा क्या कम है
पग में काँटे लाख सही
पर ये सहारा क्या कम है
हमराह तेरे कोई अपना तो है |
दूर असे घर दूर असो
प्रेम कमी ना हे अपुले
पायी काटे लाख रुतो
तरी हा सहारा खास पुरे
संगतीला तुझ्या कुणी आपला आहे |
॥
२
॥
|
दुख हो कोई तब जलते है
पथ के दीप निगाहों में
इतनी बडी इस दुनिया की
लंबी अकेली राहों में
हमराह तेरे कोई अपना तो है |
सलती दिवे नजरेमध्ये
वाटेतले, दुःखी असता
भव्य अशा विश्वामधल्या
लांबलचक सुन्या पथी ह्या
संगतीला तुझ्या कुणी आपला आहे |