मूळ हिंदी गीतः
साहिर लुधियानवी, संगीतः रोशन,
गायकः मोहंमद रफी
चित्रपटः चित्रलेखा, सालः
१९४१, भूमिकाः प्रदीपकुमार, मीनाकुमारी
मराठी अनुवादः नरेंद्र गोळे २०१७०१२४
॥
धृ
॥
|
मन रे तू काहे न
धीर धरे
वो निर्मोही मोह
न जाने
जिनका मोह करे
|
धरसी मना का न धीर बरे
ते निर्मोही
मोह न जाणे
ज्यांचा मोह पडे
|
॥
१
॥
|
इस जीवन की चढती
ढलती
धूप को किसने बांधा
रंग पे किसने पहरे डाले
रूप को किसने बांधा
काहे ये जतन करे
|
ह्या जगण्याच्या चढत्या ढळत्या
बांधले कुणी उन्हाला
पहारे कुणी रंगावर केले
बांधले कुणी रूपाला
का जपशी तू हे
|
॥
२
॥
|
उतना ही उपकार समझ
कोई
जितना साथ निभाये
जन्म-मरन का मेल हैं सपना
ये सपना बिसरा दे
कोई न संग मरे
|
तितकाची उपकार समज कुणी
जितकी सोबत दे
जन्मभराची सोबत स्वप्नच
विसर तू स्वप्नच हे
कोणी न संग मरे
|
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
काय नुसते वाचता प्रतिसाद द्या
हातची राखून द्या पण दाद द्या
आंधळ्यांची दिव्यदृष्टी व्हा तुम्ही
अन् मुक्यांना नेमके संवाद द्या
जीव कासावीस झाला आमुचा
मूळचे नाही तरी अनुवाद द्या
कालची आश्वासने गेली कुठे?
ते पुन्हा येतील त्यांना याद द्या
वेगळे काही कशाला ऐकवा?
त्याच त्या कविताच सालाबाद द्या
एवढा बहिरेपणा नाही बरा,
हाक कोणीही दिली तर साद द्या
गोरगरिबांना कशाला भाकरी?
गोरगरिबांना अता उन्माद द्या
व्हायचे सैतान हे डोके रिते,
त्यास काही छंद लावा नाद द्या
- नामानिराळा, मनोगत डॉट कॉम २००५०६१४
.