२०१२-०४-१६

गीतानुवाद-००७: याद न जाए

मूळ गीतकार: शैलेन्द्र, संगीत: शंकर-जयकिसन, गायक: महंमद रफी -सुमन कल्याणपूर
चित्रपट: दिल एक मंदिर है, साल: १९६३, भूमिका: राजेंद्र कुमार , मीनाकुमारी

मराठी अनुवाद: नरेंद्र गोळे २००४०१०७



याद जाए
सय नाही जात



धृ
याद जाए, बीते दिनों की
जाके आए जो दिन,
दिल क्यूँ बुलाए, उन्हे
सय नाही जात, गेल्या दिसांची
येती जाऊन जे दिस,
मन का पुकारे, त्यांस



दिन जो पखेरू होते,
पिंजरे मे मै रख देता
पालता उनको जतन से,
मोती के दाने देता
सीने से रहता लगाए
दिस पाखरू जर असते,
पकडून मी ठेविता
पाळता त्यांना खुशीने,
मोत्यांचे दाणे देता
छातीशी जपता धरून



तस्वीर उनकी छुपा के,
रख दूँ जहां जी चाहे
मन मे बसी ये सुरत,
लेकिन मिटे मिटाए
कहने को है वो पराए
प्रतिमा तयांची जरी का,
लपवता नजरेसमोरून
हृदयी उमटली मूर्ती,
परंतु हटे हटवून
परकेच म्हटले जरी ते


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

काय नुसते वाचता प्रतिसाद द्या
हातची राखून द्या पण दाद द्या
आंधळ्यांची दिव्यदृष्टी व्हा तुम्ही
अन् मुक्यांना नेमके संवाद द्या

जीव कासावीस झाला आमुचा
मूळचे नाही तरी अनुवाद द्या
कालची आश्वासने गेली कुठे?
ते पुन्हा येतील त्यांना याद द्या

वेगळे काही कशाला ऐकवा?
त्याच त्या कविताच सालाबाद द्या
एवढा बहिरेपणा नाही बरा,
हाक कोणीही दिली तर साद द्या

गोरगरिबांना कशाला भाकरी?
गोरगरिबांना अता उन्माद द्या
व्हायचे सैतान हे डोके रिते,
त्यास काही छंद लावा नाद द्या

- नामानिराळा, मनोगत डॉट कॉम २००५०६१४
.